«سرمایه ارزشمند عمر»
باسمه تعالی
«سرمایه ارزشمند عمر»
محمد بارونی
گذشت زمان و کاهش تدریجی عمر و فرصت‌های زندگی واقعیتی است که مورد غفلت بیشتر انسان‌ها قرار می‌گیرد و خسارت‌های بسیاری را نصیب آنان می‌کند؛ لذا همه اندیشمندان، انسان‌ها را به استفاده از وقت و مدیریت زمان سفارش و توصیه کرده‌اند. همچنین همه افراد موفق پیروزی‌ها و کامیابی‌های خودشان را مدیون بهره‌گیری از فرصت‌های زندگی و لحظه‌های زودگذر عمر خود می‌دانند.
همه حسابگران هوشیار و دانا می‌کوشند تا با استفاده از موقعیت‌های پیش رو سرمایه ارزشمند عمر خود را به سود و منفعت تبدیل کنند تا از بازندگان و زیان دادگان عمر نباشند.
آری، عمر سرمایه ارزشمندی است و انسان باید مداوم حساب دخل‌وخرج و سود و زیان این سرمایه را داشته باشد چرا که اگر در این مسیر تنبلی و کم‌کاری کند ضمن از دست‌دادن اصل سرمایه، چیزی جز ورشکستگی نصیب و بهره وی نخواهد شد.
امیر بیان حضرت علی علیه‌السلام می‌فرماید: «کسی که از خودش حساب بکشد، سود می‌برد و آن که از خویش غافل گردد، زیان و ضرر می‌بیند.»
به‌راستی زندگی نوعی زراعت است و هنگام برداشت محصول باید محاسبه کرد که سود و منفعت ما از این خرمن عمر چه بوده است. آیا در این زراعت سود برده‌ایم و یا اوقات عمر خود را با بی‌توجهی گذرانده و به زیان و ضرر تبدیل کرده‌ایم؟
چه بسیار افرادی هستند که در پایان عمر بر لحظات سوخته و فرصت‌های ازدست‌رفته افسوس خود می‌خورند؛ ولی دیگر دیر شده است و قابل‌جبران نمی‌باشد. پس باید هوشیار بود و از لحظات و فرصت‌های این سرمایه ارزشمند الهی استفاده مطلوب نمود و آن را در راه رضای پروردگار هزینه کرد چرا که هزینه‌کردن عمر در راه حضرت دوست، عین سود و منفعت است و رستگاری دو عالم را به همراه دارد.
در افسانه‌ها آمده است که در نقاط گوناگون زمین گنج‌هایی است و روى هر گنجى اژدهایی است و تا بر آن پیروز نشویم گنج میسر نخواهد شد. بسیارى از مردم این مطلب را افسانه پنداشته و گروهى نیز تصور نموده‌اند که واقعاً در زیر زمین گنج‌ها و دفینه‌هایی است و حقیقتاً روى هر گنجى مارى خوابیده است. در صورتى که این سخن حقیقتى را در بر دارد و آن گنج‌ها همان ذخائر فکرى یا طبیعى و موهبت‌هایی است که خداوند بزرگ در اختیار بشر گذاشته است و آن مارها کنایه از سختی‌هایی است که باید بشر در راه تحصیل آن متحمل گردد.
آری! هرگاه زندگی‌نامه مردان موفق را ورق می‌زنیم و نظری بر تلاش و کوشش آنان می‌افکنیم در می‌یابیم که همگى مرد کار و زحمت بودند.
بزرگمهر می‌گوید: باید لب فرو بست و بازو گشود و کار کرد و یقین نمود که کلید طلائى کامیابى کار و کوشش است.
نیوتن می‌گوید: اگر من به جایی رسیده‌ام براثر کار و کوشش است.
میکل‌آنژ می‌گوید: اگر مردم می‌دانستند که براى کسب مقام استادى چه رنج‌ها برده‌ام از دیدن شگفتی‌های هنرم متعجب نمی‌شدند.
به‌راستی که بعضی از انسان‌های موفق روح عظیمى دارند و عشق و علاقه آنها به کار و رسیدن به اهداف به‌گونه‌ای است که حتى در لحظات سخت زندگى نیز دست از کار و کوشش برنمی‌دارند.
با نگاهی به تاریخ و جست‌وجو در زندگی بزرگان می‌توان این افراد را شناخت و به عزم و اراده نیرومند آنان آفرین گفت. در اینجا فقط به چند مورد زیر اشاره می‌شود:
مورخ بزرگ اسلامى، ابن خلدون، شاهکار نفیس و ذی قیمت خود به نام «مقدمه بر تاریخ» در تبعیدگاه نوشته است.
فیلسوف شرق، خواجه‌نصیر الدین طوسى، که مدت‌ها در قلعه «الموت» از طرف فرقه اسماعیلیه بازداشت بود کتاب بزرگ و ارزشمند خود به نام «شرح اشارات» را در آن زندان نوشته است.
دانشمند بزرگ ما، مرحوم شهید اول، اثر با ارزشی به نام «لمعه» که متن قوانین اسلامى است در زندان دمشق نوشته است.
آری سعادت و خوشبختى زنگ در خانه کسى را می‌زند که ساعى و کوشا باشد و از اوقات عمر و زندگی خود به‌خوبی استفاده کند. راستی ما چگونه می‌توانیم از سرمایه ارزشمند عمر خود استفاده کنیم تا دچار ضرر و زیان در دنیا و آخرت نشویم؟
