« بایدها در تربیت »
باسمه‌تعالی
« بایدها در تربیت »
«خطاب به اولیاومربیان»
محمد بارونی
تربیت را فراهم‌کردن زمینه‌ها و عوامل، براى شکوفا کردن و به فعلیت رساندن استعدادهاى بالقوه انسان و حرکت تکاملى او به‌سوی هدف مطلوب و منطبق بر اصولى معین و برنامه‌اى منظم و سنجیده، تعریف کرده‌اند. همه والدین و مربیان نیز در صددند تا با فراهم‌کردن زمینه‌ها و عوامل مناسب، استعدادهای خدادادی و بالقوه متربیان خود را بارور نمایند و آنان را به هدف مطلوبی که در فرهنگ ما رسیدن به خداوند باری‌تعالی است، برسانند. به طور طبیعی هرکدام از ما برای رسیدن به این هدف متعالی از شیوه‌های متفاوت و گوناگونی استفاده می‌کنیم، در نوشته قبلی نبایدهایی که مربیان در تربیت متربیان نباید مرتکب شوند، تقدیم شد. اینک تعدادی از بایدهایی که مربیان (والدین و معلمان) باید انجام دهند به‌صورت خلاصه بیان می‌شود. امید است مورداستفاده قرار گیرد.
بایدهای مربیان در تربیت متربیان:
۱- بدون هیچ چشم داشتی به آن ها محبت کنیم.
۲- آنان را بیشتر به تشویق های درونی عادت دهیم.
۳- کاری کنیم که آنان احساس موفقیت و ارزشمندی کنند.
۴- از افکار، احساسات و تمایلات آنان آگاهی داشته باشیم.
۵- آن ها را در محرومیت های مصلحتی قرار دهیم.
۶- ارتباط عاطفی پایداری را، بین آن ها و خودمان برقرار کنیم.
۷- محیطی ایجاد کنیم که آن ها احساس امنیت و آرامش کنند.
۸- به افکار و اندیشه های آنان اهمیت دهیم.
۹- در همه حال بهداشت کلامی خود را حفظ کنید.
۱۰- با شوق و با دقت به حرف های آنان گوش دهیم.
۱۱- حس شایستگی و لیاقت درآن ها پرورش دهیم.
۱۲- به آنان احترام بگذاریم تا از آن ها احترام ببینیم.
۱۳- کارهای متناسب با سن و توانایی شان به آنان واگذار کنیم.
۱۴- احساس خود ارزشمندی را در آن ها تقویت کنیم.
۱۵- آنان را تشویق کنیم تا خودشان مشکل خودشان را حل کنند.
۱۶- انتقاد ها و سرزنش ها را محدود کنیم.
۱۷- فضای فرهنگی خانه و مدرسه را با تهیه کتاب و انجام امور دینی را تقویت کنیم.
۱۸- فضایی سرشار از محبت در خانه بوجود آوریم.
۱۹- اول خودمان نسبت به اجرای قوانین و مقررات پای بند باشیم.
۲۰- به درخواست ها و تقاضاهای آنان توجه کنیم.
۲۱- مثبت اندیشی را در آنان تقویت کنیم.
۲۲- راه رسیدن به موفقیت را برایشان هموارسازیم.
۲۳- در هنگام بروز مشکلات صبور باشیم.
۲۴- با آنان آن طور رفتارکنیم که با دوستان خود رفتار می کنیم.
۲۵- نقاط قوت شان را بشناسیم و در تقویت آن بکوشیم.
۲۶- نقاط ضعفش را بشناسیم و در رفع آن تلاش کنیم.
۲۷- روش های صحیح مطالعه کردن را به آنان بیاموزیم.
۲۸- آنا ن را به شرکت در فعالیت های اجتماعی تشویق کنیم.
۲۹- عادت به کم گفتن و بیشتر شنیدن را در آنان تقویت کنیم.
۳۰- بگذاریم شکست را تجربه کنند.
۳۱- به اصول اخلاقی پای بند باشیم.
۳۲- مهارت حل مساله را به آنان بیاموزیم.
۳۳- به تلاش آنان هر چند کوچک و کم اهمیت بها دهیم.
۳۴- چگونگی تفکر خلاق را به آنان آموزش دهیم.
۳۵- براعمال و رفتار آنان کنترل عالمانه داشته باشیم.
۳۶- آنان را به کارهای هنری تشویق کنیم.
۳۷- بزرگوارانه عذرخواهی آنان را بپذیریم.
۳۸- آهسته و به نرمی با آنان صحبت کنیم.
۳۹- کمترعصبانی شویم و کمتر نصیحت کنیم و راز دار آنان باشیم.
۴۰- در مقابل برخی رفتارها ی نامناسب آنان گاهی « کر» و زمانی « کور » باشیم.
۴۱- به آنان یاد دهیم که رفاقت با دیگران را جایگزین رقابت با آنان کنند.
۴۲- به آنان بیاموزیم تا شادی دیگران را بر شادی خود ترجیح دهند.
۴۳- به آنان بیاموزیم تا تحمل انتقاد دیگران را داشته باشند.
۴۴- چگونه با دیگران بودن را به آنان بیاموزیم.
۴۵- به تفاوت های فردی آنان توجه کنیم.
۴۶- اعتماد آنان را جلب کنیم تا بدون ترس مشکلات خود را با ما در میان بگذارند.
۴۷- به وعده هایی که می دهیم وفادار باشیم.
۴۸- مهربان و صبور و در عین حال قاطع باشید.
۴۹- انتقاد ما به رفتار آنان به صورت ارزشیابی باشد مثل تصحیح برگه املا.
۵۰- همواره از خداوند برای موفقیت شان دعا کنیم.
برای آمدن امام عزیزمان دعا کنیم
اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج.
صلوات
