« دلتنگی ‎های یک انسان با خدا »

• محمد بارونی
• یک نظر

باسمه تعالی

(دلتنگی ‎های یک انسان با خدا)

·        پروردگارا! ببخش مرا که از تمسخر دیگران لذت بردم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که براى رسوا کردن دیگران تلاش کردم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که نمازم، وقت یافتن گمشده هاى من است.

·        پروردگارا! ببخش مرا که نادانى دیگران را به رُخِشان کشیدم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که براى همه گردن کشیدم، به غیر از خودم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که دیگران را وادار به معذرت خواهى کردم.

·    پروردگارا! ببخش مرا که همه‏ اش دعا کردم خدایا! مرا از شر خلق دور بدار و یک بار نگفتم: خلقت را از شر من دور دار.

·        پروردگارا! ببخش مرا که فکر و دلم از تو عزلت گزید و از گناه نه.

·        پروردگارا! ببخش مرا که هر چه با من مدارا کردى، من بر تو خیره‏سرى کردم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که آن قدر که حسرت نداشته ‏هایم را خوردم، شاکر داشته ‏هایم نبودم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که آن قدر که بر بى ‏منزلى و بى‏کارى و … گریستم، بر غم فراق از تو گریه نکردم.

·    پروردگارا! ببخش مرا که آن قدر که به فکر زیبایى ظاهر و مد لباس و … بودم، به فکر زیبایى و طهارت باطنم نبودم.

·    پروردگارا! ببخش مرا که بارها و بارها به دنبال جنازه این و آن رفتم و فقط با یک «اِ اِ» گفتن، از کنارش گذشتم و هنوز باورم نیست که من هم رفتنى هستم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که با رفتار زشتم، دیگران را به دین بدبین کردم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که در مجادله با این و آن فهمیدم که حق با من نیست؛ ولى به رو نیاوردم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که براى نظرات دیگران، آن گونه که حق‏شان بود، ارزش قائل نشدم.

·    پروردگارا! ببخش مرا که با پرسش‏ هاى مشکل از استادانم، خود را در چشم دیگران بزرگ جلوه دادم و استادانم را تحقیر کردم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که موقع تعریف و تمجید دیگران، باورم شد که راستى راستى کسى هستم!

·        پروردگارا! ببخش مرا که تاب شنیدن تعریف از دیگران را نداشتم!

·        پروردگارا! ببخش مرا که اگر ۱۰۰۰ تومانم گم شد، غصه ‏دار شدم؛ ولى نمازم قضا شد و، آن قدر غصه نخوردم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که توان حل مشکل دیگران را داشتم؛ ولى سکوت کردم و گفتم دردسر نمى ‏خواهم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که واله و شیداى مخلوقاتت شدم و خالقیتت را از یاد بردم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که آن قدر که غصه روزى ‏ام را خوردم، غصه آخرتم را نخوردم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که مدام دروغ گفتم و توجیه کردم که دروغ مصلحتى بود.

·        پروردگارا! ببخش مرا که خود را به خواب زدم تا از انجام کارى که وظیفه‏ام بود، شانه خالى کنم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که با دروغ‏ هاى مکرر خود، زشتى دروغ را در ذهن فرزندم از بین بردم.

·        پروردگارا! ببخش مرا که آن قدر که اهل حرف بودم، اهل عمل نبودم.

·        پروردگارا …

                                                     پروردگارا!!! می ‎بخشی مرا ؟؟؟؟