«رحمه للعالمین»
باسمه‌تعالی
«رحمه للعالمین»
فطرتَت محمود و نامت احمدِ مهرآفرین
در دو هستی، هستیِ تو، اَمجدِ مهرآفرین
لیله الاسری شبِ دیدار با پروردگار
شامِ معراجِ علی، با احمدِ مهرآفرین
از جمالِ دلربایِ تو، خجل شد ماهتاب
تا بتابد بر کمالِ سَرمدِ مهرآفرین
رحمه للعالمین ای خاتمِ خیلِ رُسل
آفتابِ حُسن و احسان، اَجوَدِ مهرآفرین
خویِ تو خُلقِ عظیم و خَلقِ تو نیکونهاد
خَلق، شیدایِ کمالت، شاهدِ مهرآفرین
آفرینش، با وجودِ نازنینت خلق شد
از تو دارد آفرینش، مقصدِ مهرآفرین
خالقِ منظومه‌یِ «ن وَالقلم مایَسطرون»
می‌نویسد داستانِ ممتدِ مهرآفرین
سَروِ اندامِ رشیدت راست، حدّ ِاعتدال
استوا، بی‌سایه مانَد بر قدِ مهرآفرین
ساقی امشب باده‌پیما از مزاجِ زنجبیل
باده‌یِ حکمت بده، در سَرحدِ مهرآفرین
عقل‌ها از عقلِ کُل، فرزانه و فرهیخته است
عقل، شیدا می‌شود بر مَرقدِ مهرآفرین
میلاد حضرت محمد (ص) و امام جعفر صادق (ع) مبارکباد.
محمدحسین برزویی
