« رسـول ِمهـر »
باسمه تعالی
« رسـول ِمهـر »
به بوستانِ رسالت تو، سَروِ بستانی
به عرش، سِدره نشینی، انیسِ رحمانی
«اَلم یَجدکَ یتیماً» ولیّ ِ امّتِ عشق
تو نورِ چشمِ خلایق وَ شمس ِتابانی
بیا «بِنعمَهْ رَبّک» سخن بگو احمد
وَ نامِ نامیِ خالق، به صوتِ قرآنی
«طُفیلِ هستیِ عشقت» تمامِ بود و نبود
جوانه‌های شقایق، وَ قلب ِایمانی
رسولِ مهر و محبت، حبیبِ «خُلقِ عظیم»
کریمِ مُلکِ سخاوت، طبیبِ روحانی
شکوهِ مهر و سپهر و زمین و زُهره تویی
چرا که معنیِ «لولاک» را تو، برهانی
تویی بشیر و نَذیر، ای سراجِ نور و امید
جمیل و آینه‌دار جمال ِ جانانی
شب و هجومِ گناه و سَرابِ وسوسه‌ها
تو چلچراغِ فروغ ِ هُبوطِ انسانی
بیا که ختمِ رسالت، طلیعه‌یِ نور است
بریزِ باده‌یِ حکمت، به جامِ نورانی
محمدحسین برزویی
