« چهل مولفه محبوبیت آفرین شهید سلیمانی و مستندات قرآنی»
باسمه تعالی
« چهل مولفه محبوبیت آفرین شهید سلیمانی و مستندات قرآنی»
۱- ایمان و عمل صالح؛ طبق سنت قرآنی ممزوج شدن ایمان و عمل صالح محبوبیت اصیل و عمیق را در پی خواهد داشت.
خدای تعالی فرمود: « إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا؛ کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کردهاند به زودى [خداى] رحمان براى آنان محبتى [در دل ها] قرار مىدهد. » (آیه ۹۶ سوره مریم). ایمان خالص شهید سلیمانی در گفتار و افعال ایشان به نحو غیر قابل انکاری متجلی بود.
عمل صالح ایشان نیز در پیگیری فعالانه مشکلات مصیبت زدگان حوادث طبیعی ایتام فقرا فرزندان شهدا و مستضعفین و مهم‌تر از همه دادخواهی مظلومین در سطوح بین‌المللی متبلور است.
۲- خُلق گشاده
« وَإِنَّکَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِیمٍ؛ و راستى که تو را خویى والاست.» (آیه ۴ سوره قلم)
« فَبِمَا رَحْمَهٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ…؛ پس به [برکت] رحمت الهى با آنان نرمخو [و پرمهر] شدى…» (آیه ۱۵۹ سوره آل عمران).
۳- زبان لین و نرم
« فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَیِّنًا… و با او سخنى نرم گویید…» (آیه ۴۴ سوره طه).
۴- روا داری و تسامح نسبت به آحاد ملت با گرایشات دینی و سلایق سیاسی مختلف انصاف‌ورزی نسبت به سلایق سیاسی مختلفی که با مشی سیاسی ایشان متفاوت بودند
« وَلَا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا …؛ … و البته نباید دشمنى گروهى شما را بر آن دارد که عدالت نکنید …» (آیه ۸ سوره مائده).
«خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ؛ گذشت پیشه کن و به [کار] پسندیده فرمان ده و از نادانان رخ برتاب» (آیه ۱۹۹ سوره اعراف).
۵- تبلیغ مجاهدانه دین
« حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ…؛ … به [هدایت] شما حریص…» (آیه ۱۲۸ سوره توبه)
۶- دلسوزی عمیق برای آحاد ملت در حوزه دین‌ورزی
« عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ…؛ … بر او دشوار است شما در رنج بیفتید…» (همان آیه).
۷- فداکاری و ایثار
« وَیُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَهٌ…؛ … و هر چند در خودشان احتیاجى [مبرم] باشد آنها را بر خودشان مقدم مى دارند…» (آیه ۹ سوره حشر)
۸- تکیه بر حکمت موعظه نیکو و جدال احسن برای دعوت به دین و انقلاب
« اُدْعُ إِلَى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَالْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَجَادِلْهُمْ…؛ با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به [شیوهاى] که نیکوتر است مجادله نماى…» (آیه ۱۲۵ سوره نحل).
۹- تکیه بر انس و الفت به جای شدت و غلظت در تبلیغ دین
« لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ أَلَّا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ؛ شاید تو از اینکه [مشرکان] ایمان نمى آورند جان خود را تباه سازى » (آیه ۳ سوره شعرا).
۱۰- همراه کردن سخن با عمل مجاهدانه
« یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ؛ اى کسانى که ایمان آورده اید چرا چیزى مى گویید که انجام نمى دهید» (آیه ۲ سوره صف).
۱۱- ظلم‌ستیزی
« رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَیَّ فَلَنْ أَکُونَ ظَهِیرًا لِلْمُجْرِمِینَ؛ [موسى] گفت پروردگارا به پاس نعمتى که بر من ارزانى داشتى هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم بود» (آیه ۱۷ سوره قصص)
« وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْیَهِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ وَلِیًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ نَصِیرًا؛ و چرا شما در راه خدا [و در راه نجات] مردان و زنان و کودکان مستضعف نمىجنگید همانان که مىگویند پروردگارا ما را از این شهرى که مردمش ستمپیشهاند بیرون ببر و از جانب خود براى ما سرپرستى قرار ده و از نزد خویش یاورى براى ما تعیین فرما» (آیه ۷۵ سوره نساء).
۱۲- یتیم‌نوازی
« وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا؛ و به [پاس] دوستى [خدا] بینوا و یتیم و اسیر را خوراک مىدادند» (آیه ۸ سوره انسان).
۱۳- طاغوت‌ستیزی
« اِذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى؛ به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است» (آیه ۱۷ سوره نازعات).
۱۴- تسلیم‌پذیری نسبت به ولایت
« فَلَا وَرَبِّکَ لَا یُؤْمِنُونَ حَتَّى یُحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لَا یَجِدُوا فِی أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَیْتَ وَیُسَلِّمُوا تَسْلِیمًا؛ ولى چنین نیست به پروردگارت قسم که ایمان نمىآورند مگر آنکه تو را در مورد آنچه میان آنان مایه اختلاف است داور گردانند سپس از حکمى که کردهاى در دلهایشان احساس ناراحتى [و تردید] نکنند و کاملا سر تسلیم فرود آورند» ( آیه ۶۵ سوره نساء)
۱۵- ترجیح جهاد فعالانه بر قعود منفعلانه
« لایَسْتَوِی الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ غَیْرُ أُولِی الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِینَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِینَ دَرَجَهً ۚ وَکُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِینَ عَلَى الْقَاعِدِینَ أَجْرًا عَظِیمًا؛ مؤمنان خانهنشین که زیاندیده نیستند با آن مجاهدانى که با مال و جان خود در راه خدا جهاد مى‌کنند یکسان نمىباشند خداوند کسانى را که با مال و جان خود جهاد مى‌کنند به درجهاى بر خانهنشینان مزیت بخشیده و همه را خدا وعده [پاداش] نیکو داده و[لى] مجاهدان را بر خانهنشینان به پاداشى بزرگ برترى بخشیده است» (آیه ۹۵ سوره نساء).
۱۶- عشق به جهاد در راه خدا و شهادت‌طلبی
« وَلَا عَلَى الَّذِینَ إِذَا مَا أَتَوْکَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا أَجِدُ مَا أَحْمِلُکُمْ عَلَیْهِ تَوَلَّوْا وَأَعْیُنُهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا یَجِدُوا مَا یُنْفِقُونَ؛ و [نیز] گناهى نیست بر کسانى که چون پیش تو آمدند تا سوارشان کنى [و] گفتى چیزى پیدا نمى کنم تا بر آن سوارتان کنم برگشتند و در اثر اندوه از چشمانشان اشک فرو مى‌ریخت که [چرا] چیزى نمىیابند تا [در راه جهاد] خرج کنند» (آیه ۹۲ سوره توبه).
۱۷- به جان خریدن تشنگی‌ها، خستگی‌ها و مخمصه‌ها برای مقابله با کفر و دشمن به عنوان مصداق اکبر عمل صالح و مؤمنانه
« مَا کَانَ لِأَهْلِ الْمَدِینَهِ وَمَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ یَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا یَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ لَا یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَهٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یَطَئُونَ مَوْطِئًا یَغِیظُ الْکُفَّارَ وَلَا یَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلًا إِلَّا کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ؛ مردم مدینه و بادیه نشینان پیرامونشان را نرسد که از [فرمان] پیامبر خدا سر باز زنند و جان خود را عزیزتر از جان او بدانند چرا که هیچ تشنگى و رنج و گرسنگیى در راه خدا به آنان نمى‌رسد و در هیچ مکانى که کافران را به خشم مىآورد قدم نمىگذارند و از دشمنى غنیمتى به دست نمىآورند مگر اینکه به سبب آن عمل صالحى براى آنان [در کارنامهشان] نوشته مى‌شود زیرا خدا پاداش نیکوکاران را ضایع نمى‌کند» (آیه ۱۲۰ سوره توبه).
۱۸- اقتدا به پیامبر(ص) و اولیا الهی در تهجد و استغاثه به درگاه الهی
« إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَهٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ…؛ در حقیقت پروردگارت مىداند که تو و گروهى از کسانى که با تواند نزدیک به دو سوم از شب یا نصف آن یا یک سوم آن را [به نماز] بر مى‌خیزید…» (آیه ۲۰ سوره مزمل).
۱۹- تضمین استقامت در میدان جهاد با تمسک به تهجد و عبادت
« إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا(۵) إِنَّ نَاشِئَهَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا(۶) إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا(۷) وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا؛ در حقیقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى‌کنیم(۵) قطعاً برخاستن شب رنجش بیشتر و گفتار [در آن هنگام] راستینتر است(۶) [و] تو را در روز آمد و شدى دراز است(۷) و نام پروردگار خود را یاد کن و تنها به او بپرداز» (آیات ۵ تا ۸ سوره مزمل).
۲۰- توکل و صبر در میدان جهاد
« رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا (۹) وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ…؛ [اوست] پروردگار خاور و باختر خدایى جز او نیست پس او را کارساز خویش اختیار کن(۹) و بر آنچه مى گویند شکیبا باش …» (آیات ۹ و ۱۰ سوره مزمل).
۲۱- مقابله زیبا و هنرمندانه با مخالف
« وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا؛ … و از آنان با دورى گزیدنى خوش فاصله بگیر» (آیه ۱۰ سوره مزمل).
۲۲- باز نایستادن از جهاد و جان نثاری در نتیجه آخرت‌اندیشی و زهد
« یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَا لَکُمْ إِذَا قِیلَ لَکُمُ انْفِرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِیتُمْ بِالْحَیَاهِ الدُّنْیَا مِنَ الْآخِرَهِ فَمَا مَتَاعُ الْحَیَاهِ الدُّنْیَا فِی الْآخِرَهِ إِلَّا قَلِیلٌ؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید شما را چه شده است که چون به شما گفته مى‌شود در راه خدا بسیجشوید کندى به خرج مىدهید آیا به جاى آخرت به زندگى دنیا دل خوش کردهاید متاع زندگى دنیا در برابر آخرت جز اندکى نیست» (آیه ۳۸ سوره توبه).
۲۳- اجتناب از توجیه‌گری و بهانه‌تراشی در مسیر جهاد با دشمنان
« لایَسْتَأْذِنُکَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ أَنْ یُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِالْمُتَّقِینَ؛ کسانى که به خدا و روز بازپسین ایمان دارند در جهاد با مال و جانشان از تو عذر و اجازه نمىخواهند و خدا به [حال] تقواپیشگان داناست» (آیه ۴۴ سوره توبه).
۲۴- نرمش و تواضع در مقابل حق‌طلبان
« أَذِلَّهٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ …؛ … أَذِلَّهٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ…» (آیه ۵۴ سوره توبه).
۲۵- شدت و غلظت در مقابل کفار
« أَعِزَّهٍ عَلَى الْکَافِرِینَ…؛ … بر کافران سرفرازند…» (آیه ۵۴ سوره توبه).
۲۶- بیم نداشتن از سرزنش سرزنش‌کنندگان
« وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَهَ لَائِمٍ…؛… و از سرزنش هیچ ملامتگرى نمىترسند…» (آیه ۵۴ سوره توبه).
۲۷- اتکا نکردن به پیمان‌های معاندان
« یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَعَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّهِ …؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید دشمن من و دشمن خودتان را به دوستى برمگیرید [به طورى] که با آنها اظهار دوستى کنید…» (آیه یک سوره ممتحنه).
۲۸- ذوق‌زده نبودن نسبت به معاهدات کفار
« فَتَرَى الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ یُسَارِعُونَ فِیهِمْ…؛ مىبینى کسانى که در دلهایشان بیمارى است در [دوستى] با آنان شتاب مى‌ورزند…» (آیه ۵۲ سوره مائده).
۲۹- نداشتن ترس از پیامدهای قطع ارتباطات سیاسی اقتصادی با کفار
« یَقُولُونَ نَخْشَى أَنْ تُصِیبَنَا دَائِرَهٌ …؛ … مىگویند مىترسیم به ما حادثه ناگوارى برسد …» (آیه ۵۲ سوره مائده).
۳۰- بعید نشمردن امدادات الهی در مقابله با فشارهای اقتصادی و سیاسی کفار
« فَعَسَى اللَّهُ أَنْ یَأْتِیَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَیُصْبِحُوا عَلَى مَا أَسَرُّوا فِی أَنْفُسِهِمْ نَادِمِینَ؛ … امید است خدا از جانب خود فتح [منظور] یا امر دیگرى را پیش آورد تا [در نتیجه آنان] از آنچه در دل خود نهفته داشته اند پشیمان گردند» (آیه ۵۲ سوره مائده).
۳۱- پذیرش مصالحه و احترام به معاهدات بین‌المللی در پرتو عقلانیت سیاسی و باور به دیپلماسی و نرمش قهرمانانه
« وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ…؛ و اگر به صلح گراییدند تو [نیز] بدان گراى…» (آیه ۶۱ سوره انفال).
۳۲- بی‌اعتمادی به پیمان‌شکنان
« الَّذِینَ عَاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ یَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِی کُلِّ مَرَّهٍ وَهُمْ لَا یَتَّقُونَ؛ همانان که از ایشان پیمان گرفتى ولى هر بار پیمان خود را مى‌شکنند و [از خدا] پروا نمى‌دارند»(آیه ۵۶ سوره انفال).
۳۳- باور به زمینه‌ساز بودن مصالحه منصفانه و متعهدانه در تأمین امنیت سیاسی و اقتصادی همچون صلح حدیبیه که البته مورد اعتراض برخی صحابه قرار گرفت
« إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا(۱) لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ… ؛ ما تو را پیروزى بخشیدیم [چه] پیروزى درخشانى(۱) تا خداوند از گناه گذشته و آینده تو درگذرد…» (آیات ۱ و ۲ سوره فتح).
۳۴- ترجیح عقبی بر دنیا و برتر و باقی دانستن آخرت
« بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاهَ الدُّنْیَا(۱۶) وَالْآخِرَهُ خَیْرٌ وَأَبْقَى؛ لیکن [شما] زندگى دنیا را بر مىگزینید(۱۶) با آنکه [جهان] آخرت نیکوتر و پایدارتر است» (آیات ۱۶ و ۱۷ سوره اعلی). «لَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ…؛ و به آنچه ما دستههایى از آنان [=کافران] را بدان برخوردار ساختهایم چشم مدوز…» (آیه ۸۸ سوره حجر).
۳۵- باور راسخ به آرمان جهانی‌شدن دین و تلاش بی‌نتیجه کفار در دین‌زدایی
« یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ؛ مىخواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند و حال آنکه خدا گر چه کافران را ناخوش افتد نور خود را کامل خواهد گردانید» (آیه ۸ سوره صف).
۳۶- باور به نقش بی‌بدیل اسلام ناب در حل مشکلات بشر
« وَکَلِمَهُ اللَّهِ هِیَ الْعُلْیَا وَاللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ؛ … و کلمه خداست که برتر است و خدا شکست ناپذیر حکیم است» (آیه ۴۰ سوره توبه).
۳۷- تواضع بی‌مثال در مقابل مردم
« وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ؛ … و بال خویش براى مؤمنان فرو گستر» (آیه ۸۸ سوره حجر).
۳۸- توصیه اکید به عدم تفرق در اصول* در وصیت‌نامه:
« وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا…؛ و همگى به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید…» (آیه ۱۰۳ سوره آل عمران).
۳۹- توجه دادن مردم به نعمت انقلاب شهدا و حکومت دینی و امنیت و الفت* در وصیت‌نامه:
« اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَنْ یَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ فَکَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنْکُمْ…؛ … نعمت خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که قومى آهنگ آن داشتند که بر شما دست یازند و [خدا] دستشان را از شما کوتاه داشت…» (آیه ۱۱ سوره مائده) «… إِذْ کُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ…؛ … آنگاه که دشمنان [یکدیگر] بودید پس میان دلهاى شما الفت انداخت…» (آیه ۱۰۳ سوره آل عمران).
۴۰- توجه و توصیه و دلسوزی بردارانه خاص به خویشان* *همشهریان و هم‌استانی‌ها و* *همرزمان در وصیت‌نامه:*
« وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ؛ و خویشان نزدیکت را هشدار ده» (آیه ۲۱۴ سوره شعرا)
« یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا…؛ اى کسانى که ایمان آورده اید خودتان و کسانتان را از آتشى که سوخت آن مردم و نگهاست حفظ کنید بر آن [آتش] … (آیه ۶ سوره تحریم)
« إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ؛ چون برادرشان نوح به آنان گفت آیا پروا ندارید» (آیه ۱۰۶ سوره شعرا)
« رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِنَا أُمَّهً مُسْلِمَهً لَکَ…؛ پروردگارا ما را تسلیم [فرمان] خود قرار ده و از نسل ما امتى فرمانبردار خود [پدید آر] …» (آیه ۱۲۸ سوره بقره)
«… رَبِّ اجْعَلْ هَذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ…؛ … پروردگارا این [سرزمین] را شهرى امن گردان و مردمش را هر کس از آنان که به خدا و روز بازپسین ایمان بیاورد از فرآوردهها روزى‌بخش فرمود…» (آیه ۱۲۶ سوره بقره).
