« چهل حدیث از امام حسن عسکری (ع) »
باسمه تعالی
« چهل حدیث از امام حسن عسکری (ع) »
۱- تقواى الهى داشته باشید و مایه زینت ما باشید نه سرشکستگی ما.
۲- عابدترین مردم کسى است که واجبات را انجام دهد.
۳- جدال مکن که ارزشت از بین می رود و شوخى مکن که بر تو دلیر می شوند.
۴- هر که به پایین نشستن در مجلس خشنود باشد، پیوسته خدا و فرشته ها بر او رحمت فرستند تا برخیزد.
۵- از افشای اسرار و ریاست طلبی بپرهیز که این دو آدمى را به هلاکت می کشانند.
۶- از جمله تواضع و فروتنى، سلام کردن بر هر کسى است که بر او می گذرید.
۷- خنده ای که از روی تعجب نباشد، نشانه نادانى است.
۸- خشم و غضب، کلید هر گونه شرّ و بدى است.
۹- شرک در میان مردم از جنبش مورچه بر فرش سیاه در شب تیره و تاریک، مخفی تر است.
۱۰-بسم اللّه الرّحمن الرّحیم به اسم اعظم خدا، از سیاهى چشم به سفیدی اش نزدیکتر است.
۱۱-پروراندن نادان و ترک دادن کسی از عادتش ، کاری معجزه آساست .
۱۲-کوشاترین مردم شخصی است که گناهان را رها سازد.
۱۳-دوست نادان، مایه رنج است .
۱۴-از بلاهاى کمرشکن، همسایه اى است که اگر کردار خوبى را بیند نهانش سازد و اگر کردار بدى را بیند آشکارش نماید.
۱۵-زیاد به یاد خدا باشید و زیاد یاد مرگ کنید و زیاد قرآن را تلاوت نمایید و زیاد بر پیغمبر(ص) سلام و تحیّت بفرستید.
۱۶-کینه توز ، نا آرام ترینِ مردمان است.
۱۷-پارساترین مردم کسى است که در هنگام شبهه توقّف کند.
۱۸-زاهدترین مردم کسى است که حرام را ترک نماید.
۱۹-عبادت کردن به زیادى روزه و نماز نیست، بلکه [حقیقتِ] عبادت، زیاد در کار خدا اندیشیدن است.
۲۰-هر کس تخم خیرى بکارد به خوشى بِدْرَوَد، و هر کس تخم شرّى بکارد به پشیمانى درو نماید.
۲۱-مؤمن براى مؤمن ،برکت و بر کافر، اتمام حجّت است.
۲۲-قلب احمق در دهان اوست و دهان حکیم در اختیارقلب اوست.
۲۳-رزق و روزىِ ضمانت شده، تو را از کار واجب باز ندارد.
۲۴-هیچ عزیزى حقّ را رها نکند، مگر آن که ذلیل گردد و هیچ ذلیلى به حقّ نیاویزد، مگر آن که عزیز شود.
۲۵-دو خصلت است که بهتر و بالاتر از آنها چیزى نیست:ایمان به خدا و سود رساندن به برادران.
۲۶-چه زشت است براى مؤمن، به چیزی دل بندد که او را به خواری بکشاند.
۲۷-هیچ بلا و گرفتاری نیست، مگر این که در آن نعمتى از طرف خدا باشد.
۲۸-هیچ کس را به گونه ای احترام نکن که بر او سخت بگذرد.
۲۹-هر که برادرش را در خلوت پند دهد او را آراسته است، و هر کس برادرش رادر جمع پند دهد او سرشکسته کرده است .
۳۰-در مقام ادب براى تو همین بس که آنچه براى دیگران نمی پسندى، خود، از آن دورى کنى.
۳۱-پرورش دادن نادان و ترک دادن معتاد از عادتش، مانند معجزه است.
۳۲-شادمانى کردن در نزد غمدیده، بی ادبى است.
۳۳-صورت نیکو، زیبایى ظاهرى است،و نیکویی عقل، زیبایى باطنى است.
۳۴-کسى که پارسایى خوى او، و بخشندگى طبیعت او، و بردبارى خصلت او باشد دوستانش بسیار شوند.
۳۵-بهترین برادران تو کسى است که خطایت را نادیده گیرد و احسانت را یادآور شود.
۳۶-تمام پلیدى ها در خانه اى قرار داده شده و کلید آن دروغگویى است.
۳۷-تواضع و فروتنى، نعمتى است که بر آن حسد نبرند.
۳۸-وصال خداوند عزّوجلّ،سفرى است که جز با شب زنده داری به دست نمی آید.
۳۹-هر که نالایقى را ثنا گوید، خود را در موضعِ اتّهام و بدگمانی قرار داده است.
۴۰-کسى که با خدا مأنوس باشد، از مردمی ( که خود را سرگرم لهو و لعب و کارهای حرام می کنند) گریزان گردد.
