« جنگ نابرابر »
باسمه تعالی
« جنـــگ نـابـرابــر »
ما، راز ابتهاج گل سرخ منظریم
پویاترین، شقایق بستان باوریم
بر تخت آفریده ی هستی نشسته ایم
یعنی: به تاج زرد خلافت،مقدریم
چون دانه، کوچکیم بدامان این جهان
امّا به وسعت دو جهان بلکه برتریم
صدها هزار مسند حکمت،درون ماست
درعمق بیکران، صدف بحر گوهریم
تاب امانتی که: دل آسمان نداشت
برشانه های زخمی خود خسته می بریم
ما را بگرد قامت شمع « حکیم » عشق
پروانه ایم، سوخته درعود مجمریم
درجنگ هست ونیست،به میخانه شهود
مست ازشراب ساقی سرمست کوثریم
چون اسمعیل و ذبح عظیم مقدّرش
پرورده ی عواطف دامان هاجریم
بر ساکنان حریم کرانه ی ملکوت
عاشق ترین نمونه ی خلقیم وسروریم
درجنگ نابرابر قابیل روزگار
هابیل قلّه های رفیع صنوبریم
خورشید آسمان عدالت طلوع کرد
ما،درمدار طاعت او خیل اختریم
هفته دفاع مقدس گرامی باد
محمدحسین برزویی
خوب بود