“ده گروهی که قرآن از پیروی آنها منع کرده است“
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
“ده گروهی که قرآن از پیروی آنها منع کرده است“
« محمد بارونی »
همه می‌دانیم قرآن، کتاب عظیمی است که از سوی خداوند، برای هدایت انسان‌ها بر آخرین فرستاده‌اش، حضرت محمد (ص)، نازل شده است.
در آیات ۸ تا ۱۳ سوره مبارکه قلم، خداوند فرمانی ده‌ماده‌ای صادر می‌فرماید که عمل به آن، خیر دنیا، سعادت آخرت و خشنودی پروردگار را به همراه دارد. پروردگار هستی در این آیات، به مؤمنان دستور می‌دهد که از ده گروه دوری گزینند و از آنان پیروی نکنند.
- مُکَذِّبِین (دروغ‌پردازان)
کسانی که خدا، پیامبر (ص)، روز قیامت و شریعت اسلام را تکذیب می‌کنند. آنان با اغواگری، مردم را به فساد و گمراهی می‌کشانند، حقیقت را زیر پا می‌گذارند و مطالب نادرست را با آب و تاب بیان می‌کنند.
- حَلّاف (بسیارسوگندخور)
افرادی که برای هر کار کوچک و بزرگی سوگند یاد می‌کنند و معمولاً در سوگندهایشان صادق نیستند.
- مَهِین (خوار و ذلیل)
کسانی که کم‌می‌اندیشند، به عاقبت امور نمی‌نگرند، در تصمیم‌گیری‌ها سست‌اراده‌اند و در پاسداری از ارزش‌ها عاجزند.
- هَمَّاز (عیب‌جو)
آنان که بی‌جهت و بی‌دلیل از دیگران عیب‌جویی و بدگویی می‌کنند.
- مَشَّاءِ بِنَمِیم (سخن‌چین)
کسانی که برای ایجاد خصومت میان افراد یا گروه‌ها سخن‌چینی می‌کنند و زمینه‌ی فتنه و فساد را به وجود می‌آورند.
- مَنَّاعِ لِلْخَیْر (بخیل و بازدارنده از خوبی)
افرادی که مانع کار خیر دیگران می‌شوند و نسبت به نیکی دیگران بخل می‌ورزند.
- مُعْتَد (تجاوزگر)
آنان که از حدود الهی و حقوق تعیین‌شده تجاوز می‌کنند و علیه ارزش‌های جامعه طغیان می‌کنند.
- أَثِیم (گناه‌پیشه)
کسانی که به هر گناهی آلوده‌اند، به‌گونه‌ای که بدکاری به بخشی از شخصیت آنان تبدیل شده است.
- عُتُل (خشن و پرخور)
افرادی درشت‌خو، سخت‌گو و سخت‌آزار که به سوی ضدارزش‌ها می‌شتابند و بسیار پرخوری می‌کنند.
- زَنِیم (بی‌اصل و ناشناس)
کسانی که اصل و نسبی ندارند، به بدی و شرارت شهره‌اند و همواره نماد شر در جامعه شناخته می‌شوند.
خدایا، ما را در پناه خود از شر اشرار و نیرنگ دشمنان محفوظ بدار و به ما صبری عطا کن تا در پرتو آن، رضایت تو را جلب کنیم. آمین یا رب‌العالمین.
