«منشور اخلاقی یک مربی موفق»
باسمه‌تعالی
«منشور اخلاقی یک مربی موفق»
آموزش و پرورش دو بال ترقی و پیشرفت جامعه است و بدون وجود نظامی شایسته در این عرصه، دستیابی به جایگاه رفیع رشد و شکوفایی ممکن نخواهد بود. آموزشِ اساسی و زیربنایی، نیازمند مربیانی آگاه است که راز و رمز این عرصه را درک کرده و خود، الگویی عملی برای فراگیران باشند. چنین مربیانی می‌کوشند تا با آراستگی به فضایل اخلاقی، اثری مثبت بر دانش‌آموزان گذارده و به نتایجی مطلوب دست یابند.
«منشور حاضر، مجموعه‌ای از ارزش‌ها و تعهدات اخلاقی است که رعایت آنها، مسیر رسیدن به مقام والای مربی‌گری را هموار می‌سازد.»
۱- عمل به دانسته‌ها: مربی موفق تنها به گفتار اکتفا نمی‌کند، بلکه به آنچه می‌داند و توصیه می‌کند، عمل کرده و الگویی زنده از اخلاق نیکو را به دانش‌آموزان ارائه می‌دهد.
۲- انتقادپذیری: او روحیه‌ای پذیرا در برابر انتقادات سازنده دارد، زیرا می‌داند که بدون نقد سالم، زمینه‌ای برای اصلاح فراهم نمی‌شود.
۳- صبر و تحمل: به دلیل تعامل با انسان‌هایی با ویژگی‌های متنوع، از صبر و شکیبایی بالایی برخوردار است.
۴- وقار و متانت: برای ایجاد صمیمیت و جذب فراگیران، هرگز به حرکات یا گفتاری که موجب خدشه‌دار شدن وقارش شود، دست نمی‌زند.
۵- خودآگاهی: نگرش واقع‌بینانه‌ای نسبت به جایگاه علمی خود دارد؛ نه با تشویق‌های نمادین مغرور می‌شود و نه با شنیدن انتقاد، احساس حقارت می‌کند.
۶- مدیریت زمان: وقت گران‌بهای دانش‌آموزان را با مطالب غیرضروری تلف نمی‌کند.
۷- تقویت اعتمادبه‌نفس: همواره در تلاش است تا اعتمادبه‌نفس شاگردان را افزایش دهد، چرا که می‌داند بدون خودباوری، گامی استوار در مسیر رشد شخصیتی برداشته نخواهد شد.
۸- تعادل در تشویق و تنبیه: میان تشویق و تنبیه توازن برقرار می‌کند و باور دارد که تشویق و علاقه‌مند کردن دانش‌آموز، اصل اساسی است و تنبیه، تنها به عنوان آخرین راه‌چاره و همچون عمل جراحی باید به کار گرفته شود.
۹- پوشاندن عیوب و آشکار کردن خوبی‌ها: خوبی‌ها را برجسته می‌کند تا رشد کنند و فراگیر شوند و عیوب را می‌پوشاند تا از بین رفته و گسترش نیابند.
۱۰- توجه به تفاوت‌های فردی: به تفاوت‌های فردی دانش‌آموزان باور دارد و با همه به یک شیوه یکسان تعامل نمی‌کند.
۱۱- توکل بر خدا: تلاش خود را برای بهبود شرایط آموزشی و تربیتی به کار می‌بندد و نتیجه را به خداوند واگذار می‌کند.
۱۲- تواضع و پرهیز از توجیه: خود را کامل نمی‌داند و اشتباهاتش را توجیه نمی‌کند، زیرا می‌داند که تصحیح خطا به رشد او و پیشگیری از گمراهی دانش‌آموزان می‌انجامد.
۱۳- وفای به عهد: به وعده‌های خود پایبند است و هرگز از تعهداتش در برابر دانش‌آموزان تخطی نمی‌کند.
۱۴- رازداری: رازدار شاگردان است و مشکلات آنان را برای دیگران فاش نمی‌کند.
۱۵- درک انسانیت شاگردان: شاگردان را به عنوان انسان می‌پذیرد و درک می‌کند که خطا و اشتباه بخشی از طبیعت انسان است.
۱۶- پرهیز از قضاوت ناعادلانه: از داوری ناعادلانه دوری می‌کند، زیرا می‌داند چنین قضاوت‌هایی به اختلاف، کینه و بی‌اعتمادی می‌انجامد.
۱۷- توسعه‌ی دانش و آگاهی: پیوسته در جهت افزایش آگاهی‌های تخصصی و عمومی خود می‌کوشد و مطالعه را سرلوحه‌ی کار خویش قرار می‌دهد.
۱۸- شناسایی و شکوفایی استعدادها: استعدادهای نهفته در وجود دانش‌آموزان را شناسایی کرده و آنان را برای شکوفایی و بهره‌گیری از تمام ظرفیت‌هایشان راهنمایی می‌کند.
از خداوند متعال می‌خواهم که موفقیت و سربلندی را به تمامی مربیان پرتلاش این مرز و بوم عطا فرماید.
