در سایه‌سار اخلاق نبوی: نگاره‌ای از انسان کامل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
در سایه‌سار اخلاق نبوی: نگاره‌ای از انسان کامل
“وَ إِنَّکَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِیمٍ“
بی‌گمان تو بر اخلاقی بزرگ و والا استواری.
*********************
آیا رفتار و منش ما، پرتوئی از آن آفتاب جهان‌افروز را در خود دارد؟
پیامبر رحمت (ص)، چنان زیست:
۱. همیشه در اندیشه: لحظه‌ای از تفکر و تعقل غافل نبود.
۲. گهواره سکوت: بیشتر در سکوتِ پرمعنایی می‌زیست.
۳. نرم‌خو و مهربان: خویی چنان نرم که گویی نسیمی است بر جان.
۴. کریم‌منش: هرگز کسی را خرد و خوار نشمرد.
۵. بی‌اعتنا به دنیا: ناملایمات دنیا هرگز او را به خشم نمی‌آورد.
۶. غیور برای حق: اما اگر حقی پایمال می‌شد، چنان برمی‌خاست که خشمش حق‌ستایانه و عزتمند بود.
۷. تبسم‌روی: خنده‌اش بیشتر تبسمی سرشار از مهر و حکمت بود.
۸. پل امید: همواره سفارش می‌کرد: حاجت کسانی که به من دسترسی ندارند، به من برسانید.
۹. مونس مردم: با دل‌ها انس می‌گرفت و هیچ کس را از خود نمی‌راند.
۱۰. میانه‌رو: در همه کارها اعتدال داشت و از افراط و تفریط می‌پرهیزید.
۱۱. مسلط بر زبان: جز به ضرورت سخن نمی‌گفت.
۱۲. پایبند به وظیفه: در انجام وظیفه، هرگز کوتاهی نمی‌کرد.
۱۳. معیار فضیلت: بهترین افراد نزد او، کسانی بودند که برای مردم خیرخواهی بیشتری داشتند.
۱۴. مهمان دل‌ها: در مجالس، جای خاصی برای خود برنمی‌گزید.
۱۵. الگوی تواضع: هرجا می‌نشست، در آخرین جای ممکن می‌ایستاد و یارانش را نیز به این روش سفارش می‌کرد.
۱۶. برآورنده حاجات: هرکس برای رفع نیازی به او رو می‌آورد، یا حاجتش را برآورده می‌ساخت یا با سخنی دلنشین و امیدبخش، او را قانع و خشنود می‌کرد.
۱۷. پدری دلسوز: چنان رفتار می‌کرد که همگان خود را در سایه‌سار پدری مهربان می‌دیدند و حق همه نزد او یکسان بود.
۱۸. مجلس‌آرایی: مجلسش آکنده از بردباری، حیا، راستی و امانت بود.
۱۹. به دور از چاپلوسی: نه عیب‌جو بود و نه بسیار تعریف و تمجید می‌کرد.
۲۰. خویشتن‌دار: نفس خود را از سه چیز بازمی‌داشت: جدال بیهوده، پرحرفی و سخنان غیرضروری.
۲۱. بی‌غرض: هرگز کسی را سرزنش نمی‌کرد.
۲۲. خطاپوش: در پی کنکاش و یافتن لغزش‌های مردم نبود.
۲۳. سخن به جا: سخن نمی‌گفت مگر آنجا که امید ثواب بود.
۲۴. حرمت‌نگهدار: سخن کسی را قطع نمی‌کرد، مگر زمانی که از حد می‌گذشت.
۲۵. متانت در حرکت: با آرامش و وقار گام برمی‌داشت.
۲۶. فصاحت و بلاغت: سخنانش کوتاه، جامع، آرام و شمرده بود و صدایش از همه خوش‌آهنگ‌تر.
۲۷. صبور و استوار: در برابر همه مشکلات و فراز و نشیب‌ها، شکیبایی می‌کرد.
۲۸. راز و نیاز: روزی هفتاد بار استغفار می‌کرد.
۲۹. ارزش وقت: لحظه‌ای از عمر بابرکتش را بیهوده نمی‌گذراند.
۳۰. آسان‌گیر: دیرتر از همه خشمگین و زودتر از همه راضی می‌شد.
۳۱. احترام به همگان: با فقیر و غنی یکسان دست می‌داد و هنگام مصافحه، پیش از طرف مقابل دست خود را نمی‌کشید.
۳۲. شادی‌آفرین: با مردم شوخی می‌کرد تا غبار غم از چهره‌شان بزداید.
و در پایان، کلامی از امام صادق (ع):
دوست ندارم بمیرم، در حالی که خُلق و خویی از اخلاق پیامبر (ص) باقی مانده و من به آن متخلق نشده باشم.
میلاد مبارک و خجسته پیامبر رحمت، حضرت محمد مصطفی (ص)،
و امام جعفر صادق (ع)؛ سرچشمه‌های حکمت و اخلاق، بر جهانیان مبارک باد.
برای آمدن امام عزیزمان دعا کنیم
اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
صلوات
