بغض ِ چکاوک
باسمه‌تعالی
بغض ِ چکاوک
دلم می‌گیرد از تنهایی و بغضِ چکاوک‌ها
وَ می‌ریزد نمک بر زخمِ من، اشکِ عروسک‌ها
زمینِ سبز می‌سوزد، جایِ رویشِ گل نیست
شکسته شاخه‌های تُردِ مهرآمیز پیچک‌ها
شکوهِ خانه‌های آسمان، با خاک یکسان شد
وَ فسفر ریخت در نایِ بلندِ نازِ لک‌لک‌ها
یهودا، حرث و نسل و آب، آتش زد
وَ بُمب و راکت و موشک، به جانِ پاکِ کودک‌ها
غُرابِ آهن از بالا، گُرازِ تانک از پایین
وَ سربازانِ آدم‌خوار، با آرمِ مترسک‌ها
جهان، کُشتارِ اطفالِ فلسطین، با دَرایت دید
میانِ رقصِ خون، لاله بپا بنمود پاتک‌ها
« اَلا یا اَیُّهَا السّاقی» بنوشانم مَیِ «وحدت»
گلویِ تشنه جان دادند، اطفال و چکاوک‌ها
کجایی حُجتِ یکتا، شقایق تشنه پَرپَر شد
وَ آبِ رودها خالی، زِ آواهایِ اُردک‌ها
اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج.
صلوات
محمدحسین برزویی
