« حسرت فوق العاده »
باسمه تعالی
« حسرت فوق العاده »
محمد بارونی
همگی اعتقاد داریم که تمامی کسانی که روی زمین هستند فانی می شوند و تنها ذات صاحب جلال و گرامی پروردگار باقی می ماند . ( الرحمن – ۲۶ و ۲۷) و دنیا مسافرخانه ای است که مسافرانش دیر یا زود باید رخت سفر را ببندند و به سرای ابدی سفر نمایند. چرا که این دنیا جای ماندن و زندگی نیست و زندگی جاودان و ابدی در عالم دیگری است.
بلی، در آن روز که یوم البروز و یوم الظهور نامیده می شود، همه در دادگاه بزرگ الهی حاضر می شوند و پرونده ها گشوده می گردد و هر فردی به نظاره اعمال خویش می نشیند. از کارهای نیکی که انجام داده است لذت می برد و از اعمال زشتی که مرتکب شده است رنج می برد و فریاد یَا وَیْلَتَىٰ لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا (فرقان -۲۸) سر می دهد.
در آن صحنه عجیب برخی افراد هنگامی که به گذشه خویش نگاهی می افکنند و خود را ارزیابی می کنند، خودشان را مقصر می دانند و از شدت این حسرت و کوتاهی که در حق خویشتن خویش روا داشته اند، دستانشان را به نشانه تاسف به دندان می گیرند و ندا می دهند که وای بر من ! کاش فلانی را به دوستی انتخاب نکرده بودم.
شک نداریم که یکی از عوامل سازنده شخصیت انسان بعد از اراده و تصمیم خویش، دوست و همنشین است، چرا که انسان از دوست تاثیر می پذیرد و بخشی از افکار و صفات اخلاقی را از طریق معاشرت با دوستان کسب می نماید.
و امروزه از جمله کسانی که بر افکار و اعمال ما تاثیر گذار هستند، آشنایان و اغلب ناآشناهایی هستند که در فضای مجازی با آنان معاشرت می کنیم، لذا بایستی برای مصنون ماندن خود، در انتخاب این همنشینان، کمال دقت و وسواس داشته باشیم. هر پیامی که دریافت می کنیم به دقت بررسی کنیم و در انتشار مطالب رسیده دقت نظر زیادی داشته باشیم، در به اصطلاح هشتگ هایی که در موضوعات خاصی به اشتراک گذاشته می شود توجه ویژه داشته باشیم و بدانیم که هشتگ ها حکم دلال هایی دارند که قیمت ها را بالا و پایین می برند.
توجه داشته باشیم که فضای مجازی کارکرد هایی از قبیل زیبا نمایی، بدریخت نمایی، بزرگ نمایی، کوچک نمایی، مهم نمایی، عادی نمایی، عادی سازی، بحران سازی و …. دارند که هر کدام می تواند فرهنگ و ملتی را به آسمان ببرد و یا به چاهی بیندازد که هیچ ریسمانی نتواند آن را نجات دهد.
به همین علت است که در منابع اسلامی سفارش های بسیاری برای انتخاب دوست و همنشین آمده است ، از جمله در سخنی از امام محمد تقی( ع) می خوانیم که « از همنشینی با بدکاران بپرهیز که همچون شمشیر برهنه اند، ظاهرشان زیبا و اثرش بسیار زشت است.»
آری، روز قیامت صحنه های عجیبی دارد و یکی از صحنه های عجیب آن حسرت فوق العاده ای است که گناهکاران از دوست و همنشین ناشایسته خود می خورند و فریاد می کشند – یَا وَیْلَتَىٰ لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا- وای بر من! ای کاش فلان شخص را به دوستی انتخاب نکرده بودم ».
پس بیاییم تا دیر نشده مراقب خودمان باشیم
و در انتخاب دوستان و همنشینان حقیقی و مجازی وسواس بیشتری داشته باشیم.
اللهم عجل لولیک الفرج -صلوات
