« خداوند، اولین معلم »
باسمه تعالی
« خداوند، اولین معلم »
خداوند نخستین معلم است، در قرآن به آیاتى برمى خوریم که خداوند خود را به عنوان معلم معرفى کرده، گاه به آدم(علیه السلام) علم اسماء مى آموزد: «وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ کُلَّهَا؛ سپس علم اسماء [علم اسرار آفرینش و نامگذاری موجودات] را همگی به آدم آموخت»، و گاه به نوع انسان آنچه را نمى داند از طریق تکوین و تشریع (بخشى را به صورت علوم فطرى در نهادش آفرید، و بخش دیگرى را به وسیله عقل و تدبیر در عالم آفرینش و بخش سومى را به وسیله انبیاء مىآموزد: «عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ؛ به آدمی آنچه را که نمی دانست تعلیم داد»
گاه قلم به دست او داده و نوشتن مى آموزد: «الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ همان کسی که بوسیله قلم تعلیم نمود»، گاه یک حرف و دو حرف بر زبانش مى نهند و شیوه سخن گفتن به او تعلیم مى دهد: «الرَّحْمَنُ * عَلَّمَ الْقُرْآنَ * خَلَقَ الْإِنْسَانَ * عَلَّمَهُ الْبَیَانَ»؛ خداوند رحمان، قرآن را تعلیم فرمود، انسان را آفرید، و به او «بیان» را آموخت».
به این ترتیب او هم معلّم بیان است، و هم معلّم قلم، و هم معلّم امورى که انسان از آن آگاهى نداشته است، این تعلیمات ممکن است اشاره به تعلیمات فطرى باشد که به صورت خلاصه و سربسته در درون جان انسان است، و نیز ممکن است اشاره به وجود ابزار و اسباب و مقدماتى باشد که خدا در انسان آفریده، و او را قادر بر اختراع زبان و خط و کشف سایر واقعیات جهان هستى کرده است.
« روز معلم بر معلمان عزیز مبارک باد »
