آیات زندگی (۱۳)-منبع دریافت نعمت خدا
باسمه تعالی
آیات زندگی (۱۳)
منبع دریافت نعمت خدا
لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ
همانا اگر شکر کنید، قطعاً شما را مى افزایم، و اگر کفران کنید البته عذاب من سخت است.(ابراهیم _ ۷)
این آیه، مهم ترین و صریح ترین آیه قرآن در مورد شکر نعمت و یا کفران آن است، که بعد از آیه ى مربوط به نعمت آزادى و تشکیل حکومت الهى، به رهبرى حضرت موسى مطرح شده است و این، رمز آن است که حکومت الهى و رهبر آسمانى مهم ترین نعمت هاست، و اگر شکرگزارى نشود خداوند مردم ناسپاس را به عذاب شدیدى گرفتار مى کند.
شکر نعمت مراحلى دارد:
الف: شکر قلبى که انسان همه نعمت ها را از خداوند بداند.
ب: شکر زبانى، نظیر گفتن «الحمدللَّه».
ج: شکر عملى که با انجام عبادات و صرف کردن عمر و اموال در مسیر رضاى خدا و خدمت به مردم به دست مى آید.
امام صادق علیه السلام فرمود: شکر نعمت، دورى از گناه است و نیز فرمود: شکر آن است که انسان نعمت را از خدا بداند (نه از زیرکى و علم و عقل و تلاش خود یا دیگران) و به آنچه خدا به او داده راضى باشد و نعمت هاى الهى را وسیله ى گناه قرار ندهد، شکر واقعى آن است که انسان نعمت خدا را در مسیر خدا قرار دهد.
در حدیث مى خوانیم که خداوند به موسى وحى کرد: حقّ شکر مرا بجا آور.
موسى گفت: این کار امکان ندارد، زیرا هر کلمه ى شکر نیز شکر دیگرى لازم دارد.
وحى آمد: همین اقرار تو و این که مى دانى هر چه هست از من است، بهترین شکر من است.
به گفته روایات، کسى که از مردم تشکر نکند از خدا نیز تشکر نکرده است. «من لم یشکر المنعم من المخلوقین
لم یشکر اللَّه»
اگر نعمت خدا را در مسیر غیر حقّ مصرف کنیم، کفران نعمت و زمینه کفر است. «لئن کفرتم»
پیام ها:
- سنّت خداوند بر آن است که شکر را وسیله ى ازدیاد نعمت قرار داده و این سنّت را قاطعانه اعلام کرده است.
- شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر نعمت از کفت بیرون کند.
- خدا براى تربیت ما، شکر را لازم کرد نه آنکه خود محتاج شکر باشد. «ربّکم»
- با شکر نه تنها نعمت هاى خداوند بر ما زیاد مى شود، بلکه خود ما نیز رشد پیدا مى کنیم، زیاد مى شویم و بالا مى رویم.«لازیدنّکم»
- کیفر کفران نعمت، تنها گرفتن نعمت نیست، بلکه حتى گاهى نعمت سلب نمى شود ولى به صورت نقمت و استدراج در مى آید تا شخص، کم کم سقوط کند. «لان کفرتم انّ عذابى لشدید»
منبع : تفسیر نور- نوشته استاد قرائتی
