« یَا لَیْتَنِی … ای کاش … »
باسمه تعالی
« یَا لَیْتَنِی … ای کاش … »
« محمد بارونی »
أَیُّهَا النَّاسُ، إِنَّمَا الدُّنْیَا دَارُ مَجَازٍ وَ الْآخِرَهُ دَارُ قَرَارٍ، فَخُذُوا مِنْ مَمَرِّکُمْ لِمَقَرِّکُمْ
حضرت امیرالمومنین علی(علیه السلام) در آغاز خطبه ۲۰۳ به مسئله مهمّى درباره حقیقت دنیا و آخرت اشاره مى کند که غفلت از آن خمیرمایه اکثر بدبختی هاى انسان است. مى فرماید: اى مردم! دنیا سراى گذرا و آخرت خانه جاویدان است. پس، از گذرگاه خویش براى
سر منزل جاودانه، توشه برگیرید.
همین موضوع با تعبیرهاى دیگر در روایات دیگر آمده است، گاه دنیا به عنوان یک پل« الدُّنیا قَنطَرَهُ » وگاه به عنوان یک تجارتخانه
« مَتْجَرُ أوْلِیاءِ اللهِ» و گاه به عنوان مزرعه « الدُّنْیا مَزْرَعَهُ الآخِرَهِ » قلمداد شده است که همگى حکایت از یک چیز مى کند و آن عدم دلبستگی به زیورها و زینت های دنیای زودگذر است. چرا که دنیا نام ابتدایی و کم مایه ای از جهان هستی است که باید از آن گذشت و به زندگی جاوید و ابدی رسید. اما متاسفانه عده ای گرفتار زیبایی های ظاهری دنیا می شوند و آنچنان خود را مشغول می سازند، که فراموش می کنند که اینجا سرای گذر است نه خانه جاویدان .
این عده در عالم آخرت وقتی نامه اعمال خودشان را می خوانند و سرگذشت خود را در دنیا مرور می کنند، شگفت زده می شوند و می گویند: ای کاش ….
لذا رسالت همه انبیاء و اولیای الهی این بوده است که به انسان ها یاد آوری کنند که از نعمت های خدا در سرای زودگذر استفاده کنید، ولی از دلبستگی به آن پرهیز نمایند .
در قرآن به سرنوشت انسان هایی که دل به دنیا بسته اند و در این « سرای مجازی » خانه ساخته اند و چیزی برای « سرای قرار » خود آماده نکرده اند با کلید واژه « یَا لَیْتَنِی … ای کاش … » اشاراتی شده است از جمله:
۱- یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا. ای ﮐﺎﺵ! من خاک می‌بودم. (ﺳﻮﺭه نبأ/۴۰)
۲- یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی. ای ﮐﺎﺵ! برای آخرت خود کاری انجام می دادم. (ﺳﻮﺭه فجر/۲۴)
۳- یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیَهْ. ای ﮐﺎﺵ! نامه اعمالم به من داده نمی‌شد. (ﺳﻮﺭه حاقه/۲۵)
۴- یَا وَیْلَتَى لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا. ای ﮐﺎﺵ! فلانی را به عنوان دوست انتخاب نمی‌کردم. (ﺳﻮﺭه فرﻗﺎﻥ/۲۸)
۵- یَا لَیْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا. ای ﮐﺎﺵ! از خدا و رسولش اطاعت می‌کردم. (ﺳﻮﺭه اﺣﺰﺍﺏ/۶۶)
۶- یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا. ای ﮐﺎﺵ! راه و روش رسول خدا را دنبال می‌کردم. (ﺳﻮﺭه فرﻗﺎن/۲۷)
۷- یَا لَیْتَنِی کُنتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِیمًا. ای ﮐﺎﺵ! من هم با آنها (مومنین) می‌بودم و به کامیابی بزرگ می‌رسیدم. (ﺳﻮﺭه نساﺀ/۷۳)
۸- یَا لَیْتَنِی لَمْ أُشْرِکْ بِرَبِّی أَحَدًا. ای ﮐﺎﺵ! با پروردگار خود کسی را شریک نمی‌گرفتم. (ﺳﻮﺭه کهف/۴۲)
۹- یَا لَیْتَنَا نُرَدُّ وَلَا نُکَذِّبَ بِآیَاتِ رَبِّنَا وَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِین. ای ﮐﺎﺵ! راهی باز شود تا دوباره به دنیا برگردیم، تا آیات پروردگار خود را تکذیب نکنیم، و از جمله مومنین شویم. (ﺳﻮﺭه اﻧﻌﺎﻡ/۲۷)
آری! اینها آمال و آرزوهایی هستندکه انجامشان بعد از مرگ ممکن نیست. چون بعد از مرگ، زنگ پایان زندگی زده شده و فرصت تمام شده است. پس باید تا فرصت داریم از این تجارت خانه و محل کشت و کار، سرمایه ی برداریم و به سلامتی از پل دنیا گذر کنیم، تا آن روز که
« یوم التغابن » است کمتر دچار حسرت و اندوه گردیم. روزی که همه می گویند: « یَا لَیْتَنِی … ای کاش … »-
التماس دعا
