« از کاروان هستی عقب نمانیم! »
باسمه تعالی
« از کاروان هستی عقب نمانیم! »
محمد بارونی
در آیات مختلف قرآن آمده است که همه موجودات عالم هستی، مشغول تسبیح و حمد خداوند بزرگ هستند، از جمله در آغاز سوره های حدید، حشر، صف، جمعه و تغابن به این موضوع اشاره است و می فرماید که آنچه در آسمان و آنچه در زمین است، همه تسبیح خدا می گویند.
در آیه ۴۴ سوره اسراء نیز آمده است که :
آسمان های هفتگانه و زمین و هرکس که در آنهاست، او را تسبیح می گویند، و هیچ چیزی نیست مگر اینکه همراه با ستایش، تسبیح او می گوید، ولی شما تسبیح آنها را نمی فهمید، یقیناً او بردبار و بسیار آمرزنده است.
با توجه به این آیه و آیات دیگر، تمام موجودات عالم هستی از زمین و آسمان، ستارگان وکهکشان ها، انسان ها وحیوانات تا برگ های درختان و کوچک ترین ذرات موجود در عالم، همه در حال تسبیح و حمد آفریدگار متعال هستند.
آری، همه موجودات بدون استثناء با زبان حال ( زبان دل ) یا با زبان قال (سخن و گفتار) در حال تسبیح و حمد خداوند عالم هستند و در پاک شمردن خداوند از هرگونه عیبی و نقصی شریک و هم زبانند و همگی شب و روز آوای توحید سر می دهند و آواز تسبیح شان سراسر عالم هستی فراگرفته است.
همسر علامه طباطبایی نقل می کنند که شبی دیدیم که آقا استراحت نمی کند و قدم می زند عرض کردم مشکلی پیش آمده یا کسالتی دارید؟
گفتند نه؛ پرسیدم پس چرا استراحت نمی کنید؟ ایشان یک جمله عجیب می فرمودند که از صدای تسبیح موجودات خوابم نمی برد و من هم بلند شدم و با آن ها همراه شدم.
اقای قدوسی نجفی مدیر دارالقرآن علامه طباطبایی نقل می کنند : یکی از اساتید حوزه علمیه برای من نقل کرد که روزی به بیت علامه رفتم و درخواست کردم ذکری به من ارائه کنید که در سلوک خودم استفاده کنم و علامه ذکر یونسیه را به من تعلیم داد. من گفتم این ذکر را می‌دانم، یک ذکر دیگر هم بفرمایید و ایشان فرمودند باید به این ذکر عمل کنی و زمانی که آثارش پدیدار شد بیایید ذکر دوم را بگویم.
من سوال کردم آثار آن باید چگونه پدیدار آید که من متوجه شوم؟
ایشان فرمودند در همین خیابان صفائیه که قدم می‌زنی باید صدای تسبیح درختان را بشنوی؛ هر زمان شنیدی بیا تا ذکر دوم را برایت بگویم!
و چه زیبا قرآن در این آیات به ما یادآوری می کند که ای انسان!
ببین که چگونه عالم هستی، سراسر زمزمه و غوغاست و هر موجودی با زبانی و به نوعی تسبیح گوی پروردگار است، پس تو هم نباید از این کاروان تسبیح گو و ستایش گر عقب بمانی.
منبع : تفسیر نمونه – آیت الله مکارم شیرازی
