« شیر بهمن در دهلاویه از گروه کازرون شهید شد!!! »
باسمه تعالی
” شیر بهمن در دهلاویه از گروه کازرون شهید شد!!! “
محمدبارونی
بهمن شجاعی فرزند محمد در سال ۱۳۳۷ در کازرون به دنیا آمد. وی اولین فرزند خانواده اش بود. پدرش کشاورز ساده ای بود که روزگار را در صحراها گذرانده بود. بهمن از همان کودکی با شغل پدر آشنا شد. او به صحرا بسیار دل بسته بود . روز و شب به دنبال پدر در مزرعه کار می کرد. پس از رسیدن به سن تکلیف، بسیار به اصول و احکام اسلام پای بند بود. دائم دارایی اش را حساب می کرد و خمس و دیگر وجوهات واجب را می پرداخت. با شروع انقلاب مبارزه را هرچه بیشتر ادامه داد. با تشکیل بسیج مستضعفین به عضویت آن در آمد، شب ها در بسیج به نگهبانی و روزها به کشاورزی می پرداخت. با شروع جنگ تحمیلی عراق ، بلافاصله به جبهه نبرد، عزیمت کرد و بعد از مدتی در سوسنگرد حضور یافت. در تمامی عملیات هایی که در سوسنگرد انجام شد، شرکت مستقیم داشت و تیربارچی و یا آرپی جی زن بود .
بهمن خصوصیات مبارزان صدر اسلام را دارا بود. از کمی سپاه اسلام واهمه ای نداشت. از کمبود سلاح هرگز به خود ترسی راه نمی داد. دریای خروشان ایمانش کرانه ای نداشت و امواج سهمگین اندیشه ی خدایی اش هرگز به ساحل غم ، برخورد نمی کرد. صدای رسایش،همیشه خوش آواز بود.دائم سرودهای غم انگیز می خواند، بیشتر دعاها را حفظ بود. اوقات بیکاری را به ذکر خدا می گذرانید. بیشتر شب ها تا صبح نگهبانی می داد. دلیری و بی باکی اش، همه را متوجه او می کرد و بر همین اساس به او لقب ” شیر” داده بودند .
وقتی می خواست بخوابد روی لبه خاکریز می خوابید، توکل بر خدا را بالاتر از همه چیز می دانست. بعد از فتح مالکیه زخمی شد و نوزده ترکش در بدنش فرو رفت. از شوخی های بی دلیل ناراحت می شد و دائم گوش زد می کرد که ” برادر هرگز غیبت نکن ” . در هر غروبی با آواز ی دلکش اذان می گفت. تمام مدتی که در جبهه بود هرگز نماز شبش ترک نمی شد. در هنگامه ی نبرد ظاهری خشن داشت ولی قلبی مملو از لطف و محبت .
قبل ازشهادتش، بهمن در سنگر خوابیده بود، نگاهی به او انداختم، شال سفیدی روی صورتش بود ولی پیشانی اش بیرون بود.آن چه بیش از حد توجهم را جلب کرد، این بود که پیشانی اش بی اندازاه نورانی شده بود. به حقیقت دریافتم که بهمن شهید می شود.
در سوسنگرد بودم که گفتند بهمن شهید شده است، باورم نمی شد، آمدیم بیمارستان و به سردخانه رفتیم . پارچه ی ملحفه ای که روی برانکارد بود را برداشتیم، پیکر تکه تکه شده بهمن را دیدیم . به چشمانش نگاه کردم . به یاد شبی افتام که او خواب بود و من بالای سرش نشسته بودم. تنها یک سر و صورت از پیکر بهمن ، سالم مانده بود. از گردن تا کف پایش بیش از صد تکه شده بود. بوی خوشی از پیکرش به مشام می رسید.
آری بهمن شهید شد ( ۲۴/۰۶/۱۳۶۰) و آواز خوشش تا ابد در صحرای جبهه های نبرد … در کنار سنگری که تبدیل به کاخی سبز شد؛ به گوش می رسد. بهمن شهید شد و صفت شیر بودن را بر تمامی سنگ فرش کوچه و بیابان سوسنگرد و بر صفحه قلب رز مندگان جبهه های جنگ سوسنگرد با خونش حک کرد.بهمن شجاعی شهید شد و صدای رسای اذانش برای همیشه بر فضای دهلاویه به گوش می رسد…. اگرچه بهمن شهید شد ولی هنوز نفیر رگبار مسلسلش برای همیشه سینه ی ظالمین و متجاوزین را سوراخ می کند.
در مدت کوتاهی خبر شهادت بهمن در سوسنگرد پیچید. هر کس را می دیدی می گفت : ” شیر بهمن “ در دهلاویه از گروه کازرون شهید شد. بله ، بهمن شهید شد ، شیر شهید شد ….
گرفته شده از کتاب بوی خوش عطر / روزنوشت های شهید نصرالله ایمانی / تحقیق و تصحیح مهدی صنعتی (صفحه ۱۳۷- ۱۱۰)
