« زمزمه های حضرت امام حسین (ع) در شب عاشورا »
باسمه تعالی
« زمزمه های حضرت امام حسین (ع) در شب عاشورا »
محمد بارونی
اینجا کربلاست، عصر روز پنجشنبه، برابر با نهم ماه محرم سال ۶۱ هجری قمری. امام حسین(ع) و یاران با وفایش در محاصره نیروهای کوفه هستند، امروز هم آب به روی اهل بیت (ع) و یاران بسته اند، همه راه ها تحت کنترل است تا هیچ فردی نتواند به سپاه امام حسین(ع) بپیوندد، تهدیدهای سپاه یزیدیان به سرکردگی عمرسعد جدی تر و حالت تهاجمی آنان به سوی خیمه های اباعبدالله بیشتر شده است، امام حسین(ع) کنار خیمه اش نشسته و به شمشیر تکیه داده است، حضرت زینب(س) صدای همهمه مهاجمان را می شنود، او امام را که خواب چشمان را ربوده است، بیدار می کند، امام برادرش حضرت ابوالفضل(ع) را صدا می زند و همراه جمعی می فرستد تا از نقشه مهاجمان آگاه شود، خبر می آید که دشمن قصد بیعت گرفتن و یا جنگیدن دارد، امام از آنان امشب مهلت می خواهد و جنگ و درگیری را به فردا واگذار می کند …. بله، او می خواهد این آخرین شب را با زمزمه های عاشقانه با محبوب خود سپری کند.
امام حسین(ع) می فرمایند: فَهُوَ یَعْلَمُ أنّى کُنتُ قَدْ اُحِبُّ الصَّلوه و تلاوه کتابِهِ و کثره الدَّعاء و الاستغفار»
و خداوند مى داند که من نماز براى خدا و تلاوت قرآن و بسیارى دعا و استغفار را دوست مى داشتم»
امام حسین(ع) نماز را دوست دارد چرا که نماز تسلی بخش و آرامشگر دل و مایه صفای باطن و روشنی روان است، نماز سرچشمه و پدید آورنده همه نیکی هاست، نماز چکیده و خلاصه اصول مکتب و نمودار اسلام است، نماز وسیله ذکرخدا و پیمان با خداوند است، نماز نور چشم پیامبر عزیزاسلام(ص) و اهرم استعانت در مشکلات است، نمار وسیله تشکر از خدا و سیمای مکتب است، نماز پرچم اسلام و پایه و ستون دین است، نماز برای اولیای خدا شیرین و کوبنده شیطان است ….
امام حسین(ع) تلاوت قرآن را دوست دارد چون قرآن نوری است که خاموشی ندارد، چراغی است که درخشندگی آن زوال نپذیرد، دریایی است که ژرفای آن درک نشود، راهی است که رونده آن گمراه نگردد، شعله ای است که نورآن تاریک نشود، جدا کننده حق و باطلی است که درخشش برهانش خاموش نگردد، بنایی است که ستونهای آن خراب نشود، شفا دهنده ای است که بیماری های وحشت انگیز را بزداید، قدرتی است که یاورانش شکست ندارند، و حقّی است که یاری کنندگانش مغلوب نشوند.
قرآن، معدن ایمان و اصل آن است، چشمه های دانش و دریاهای علوم است، سرچشمه عدالت، و نهر جاری دل است، پایه های اسلام و ستونهای محکم آن است، نهرهای جاری زلال حقیقت، و سرزمینهای آن است. دریایی است که تشنگان آن، آبش را تمام نتوانند کشید، و….
امام حسین(ع) دعا و راز و نیاز با خدا را دوست دارد چرا که دعا سخن گفتن با خدای متعال است، دعا یکی از راه‌های ارتباط با خدا و برترین عبادت‌هاست، دعا سلاح مؤمن و نور آسمان و زمین است. دعا روح عبادت است، دعا خدا را نزدیک خود احساس کردن و حرف دل را با او در میان گذاشتن است. دعا اظهار محبت و ارادت به پرودگار عالم است، دعا دمیدن روح امید در انسان است، دعا موجب پایداری و استقامت در مقابل حوادث است، دعا سبب خودسازی و رشد فضایل اخلاقی است. دعا پلکان عروج انسان به سمت کمالات است. دعا عشق به خدای متعال را در دل زنده می کند.دعا مونس شدن با خدای متعال است و دعا وسیله تقرب الی‌اللَّه و خشوع در مقابل پروردگار است.
پروردگارا، به حق سیدالشهدا لذت اقامه نماز، تلاوت قرآن و ذکر دعا و راز و نیازت را به ما بچشان.
منابع :
نهج البلاغه ( ترجمه محمد دشتی )
از ژرفای نماز ( مقام معظم رهبری )
فرهنگ عاشورا ( جواد محدثی )
پرتوی از اسرار نماز( استاد قرائتی )
